بـاور نـمی کـنـم، کـه رسـیـــدم کــنــار تـو              بـاور نـمی کنـم، مـن و خــاک دیــار تـو؟

یک اربعین گذـشتـه و مـن پـیـرتــر شـدم               یک اربعین گـذشت و شـدم هـمجـوار تـو



یک اربعین، اسـیــر بـلایم، بـلای عــشــق             یک اربعین، دچـــار فــراقـــم، دچـــار تـو

یک اربعین، دویــده ام و زخــــم دیـــده ام              دنـبــال نــالـــه های یـتــیــمــــان زار تـو



یک اربعین، به گریه ی من خنده کرده اند             لـب هـای قــاتـلان تـو و نــیــــزه دار تـو

یک اربعین، به جای همه سنگ خورده ام              یک اربعین، شـده بــدنــم سـنگـسـار تـو



یک اربعین، بـه روی سـرم شـعـلـه ریختند             با چادری که سوخـت، رسیـدم کـنــار تـو 

مـثـل ربـاب، مـثـل هـمـه، تـار گـشـتــه اند             چشمان خسته ی من ِ چشــم انتـظــار تـو



روز تـــولــدم، که زدم خـــنـــده در بـــرت             بـاور نـداشـتــم، کـه شــوم ســوگــوار تـو

بـا تیغ و تیـر و دشنـه، تـو را بـوریـا کنند             بـا سـنــگ و تـازیـانـه، مــرا داغــدار تـو



یک مشـت خـاک روی تـو و مـن دعا کنان            بـایــد شــوم نـشــان تـو، سنــگ مـزار تـو